جهان معاصر با انواع تهدیدات انسانی و طبیعی روبروست. از ابتدای قرن 21 تاکنون علیرغم رفاه و پیشرفتهای غیر قابل انکار حاصل از توسعه فناوری های جدید، جهان با چالشهای متعدد و گسترده ای مواجه بوده که آثار مخرب عمیقی را بر روی سیستمهای مهندسی، اجتماعی،  اقتصادی، و همچنین محیط زیست ایجاد کرده اند.

مفاهیمی چون قابلیت اعتماد،  ایمنی، امنیت،  و کیفیت سرویس که مبانی لازم برای توسعه کمی و کیفی سیستمها و سرویسهای پیشرفته را ایجاد کرده اند، برای بنای سیستمها و سرویسهایی که بتوانند در مواجهه با تهدیدات درون سیستمی و برون سیستمی همچنان به عملکرد خود ادامه دهند ، جامعیت کافی را ندارند. اگرچه تلاشهایی که بر مبنای اینگونه مفاهیم انجام شده منجر به اجتناب و تخفیف آثار  شدید چالشهای مخرب شده و به نتایج درخشانی منجر شده اند، ولی هنوز دستیابی به رویکرد جامعی برای بهبود تاب آوری کلی بشریت و کشورها ضروری می باشد.

محققین تعاریف متعددی را برای تاب اوری در حوزه های تخصصی مختلف ارائه کرده و مباحث نظری پیرامون مفهوم تاب آوری در این حوزه ها در جریان می باشند. این حوزه های تخصصی از محیط زیست و روانشناسی و علوم سیاسی تا اقتصاد و علوم مهندسی و زیر ساختهای حیاتی را شامل می شوند.

از دیدگاه سیستمی، تاب‌ آوری یک رویکرد جامع تمام مخاطره  است که در آن علاوه برتاکید برحفاظت  و مقاومت، ظرفیت ها و برنامه های لازم برای آمادگی، تخفیف، انطباق، پاسخ، و بازیابی  سریع یک سیستم در مواجهه با رویدادهای مخرب پیش بینی پذیر ویا پیش بینی ناپذیر در داخل و یا خارج از آن، ایجاد می شود. تاب آوری یک زمینه جدید تحقیقاتی در دنیا است که مباحث نظری و عملی سیستم‌های پیچیده مهندسی، اقتصادی، و اجتماعی را در کنار ملاحظات مدیریتی آنها در بر می‌گیرد.

بر اهمیت تاب‌آوری سیستم‌ها و زیر ساخت‌های حیاتی در کشورهای پیشرفته توجه بیشتری می‌شود، کشورهایی که به سطح قابل قبولی از کیفیت و قابلیت سیستم‌ها و زیرساخت‌ها در شرایط محیطی عادی و طبیعی رسیده‌اند و در صدد هستند که این سطح را در شرایط چالش و بحران و حوادث درونی و بیرونی نیز حفظ کنند. در این راستا درگزارش ویژه مجمع جهانی اقتصاد در سال 2013، به مفهوم تاب آوری در سطح ملی پرداخته شده و ویژگیها و عملکردهای تاب آورانه  (استحکام، افزونگی، پرتدبیری، پاسخ دهندگی، و خودبازیابی) در زیر سیستمهای اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، زیر ساختی، و حکمرانی کشورها مورد بحث قرار گرفته است. در هر یک از این زیر سیستمها، فناوری در هر دو بعد متعامد چالش- عملکرد تاثیر گذار بوده و از اینرو مدیریت فناوری می تواند در شناسایی، تحلیل، و ارتقای عملکرد تاب آورانه این زیر سیستمها، نقش آفرینی کند.

دانش تاب آوری در مراحل اولیه تکوین و تکامل خود در سطح جهان است. تعداد قابل توجهی از موسسات تحقیقاتی دولتی و خصوصی، دانشگاهها، مراکز استاندارد و مشاوره، مشغول تحقیق و مطالعه و ارائه راهکارها و ایجاد استاندارد در این حوزه جدید دانش سیستمی هستند. انجمنهای علمی و تخصصی به این منظور شکل گرفته و کنفرانسها و سمینارهای متعددی حول این موضوع تشکیل شده است.

کشور ما با چالشها ی متنوعی روبرو می باشد. از یک سو چالشهای طبیعی مانند سیل و زلزله، زیرساختهای حیاتی کشور را تهدید کرده و از سوی دیگر چالشهایی ساخته دست بشر نظیر تحریم و یا فساد و سوء مدیریت، نظامهای مالی و اقتصادی کشور را به شدت درگیر کرده اند. چالشهای مرتبط با ظهور فناوری های جدید و نحوه مواجهه با آنها را نیز می توان به این مجموعه از چالشها اضافه کرد. در این میان آسیب پذیری درونی زیر ساختها و سامانه ها به دلایلی که عمدتا مرتبط با عدم رعایت اصول تاب آوری در مراحل مختلف طراحی، ساخت، نظارت، و بهره برداری آنها می باشند نیز قابل توجه بوده و همین امر تداوم عملکرد مورد قبول را در شرایط چالشی با  دشواری بیشتری مواجه می کند.

با توجه به مجموعه موارد بر شمرده، ضروری می نماید که جامعه علمی کشور به مقوله تاب آوری در ابعاد مختلف آن به صورت عمیقتری پرداخته، از اینرو تم اصلی سیزدهمین کنفرانس ملی و نهمین کنفرانس بین المللی مدیریت فناوری و نوآوری در سال جاری به شرح زیرتعیین گردیده است:

“نقش مدیریت فناوری و نوآوری در ارتقای تاب آوری ملی و توسعه پایدار”

1- ملاحظات حال و آینده برای توسعه تاب‌آور کشور

2- کلان روندهای فناوری و توسعه پایدار

3- توسعه پایدار و چالش‌های انقلاب صنعتی چهارم

4- نقش اکوسیستم استارتاپی در توسعه پایدار

5- اهمیت تنوع (فرهنگی، اجتماعی، فنی و … ) در نوآوری و توسعه تاب‌آور

6- نقش بخش دولتی، نیمه دولتی و خصوصی کشور در توسعه توان ملی نوآوری

7- صنایع خلاق و نوآوری اجتماعی

8- همکاری‌های فناورانه بین المللی در فضای تحریم

9- نقش استانداردها در توسعه و بلوغ مدیریت نوآوری در سطح بنگاه

برای ملاحظه محورهای عمومی کنفرانس اینجا کلیک کنید

از کلیه سازمان‌ها و نهادهای مرتبط دعوت می‌شود تا با همکاری در برگزاری و مدیریت پنل و نشست‌های تخصصی مرتبط با موضوع و محورهای کنفرانس و بیان تجارب موفق و ناموفق خود در این زمینه، ضمن همفکری با شرکت کنندگان، در افزایش غنای کنفرانس مشارکت جدی داشته باشند. متقاضیان برگزاری نشست می‌توانند منشور پنل‌های تخصصی و فرم مشخصات پنل پیشنهادی را از همینجا دریافت نموده و پس از تکمیل حداکثر تا 15 مهرماه 1398 آن را به منظور بررسی در کمیته علمی کنفرانس ارسال نمایند.